Ini cerita benar. Kisah seorang kawan dalam satu Bahagian UMNO di Terengganu. Kawan saya ini menjadi penyokong kuat seorang Ketua Bahagian sejak dulu-dulu lagi. Dan kawan saya nin, mungkin kerana kebijaksanaan beliau bermain politik, beliau selalu sahaja menang, baik kalau beliau bertanding sebagai perwakilan ke Kuala Lumpur (sekarang dikenali sebagai G7), mahu pun sebagai AJK Bahagian.Beliau memang gurkha yang baik kepada Ketua Bahagian yang menang lagi setelah dicabar. Dan kawan saya ini juga menang lagi G7 dan AJK Bahagian. Daripada gambaran umum ‘kegurkhaan’ kawan saya itu, kita boleh fikirkan sendiri apa ‘habuan’ yang beliau perolehi sepanjang beliau mendambakan diri kepada Ketua Bahagian berkenaan.
Baru-baru ini kawan saya ini terperangkap oleh rasuah politik yang dilaporkan sama ada oleh ‘orang yang tidak bertanggungjawab’ atau oleh ‘orang-orang yang dengki kerana dia tak dapat’ kepada pihak Badan Pencegah Rasuah (BPR). Aduan berkenaan menyebut kawan saya ini merupakan salah seorang yang terlibat dengan rasuah politik semasa proses pemilihan Bahagian berkenaan. Beliau dikatakan menerima sambil terlibat secara aktif mengagih-agihkan ‘Nokia communicator E90’ kepada perwakilan.
Kawan saya ini menjadi salah seorang yang dipanggil oleh BPR untuk disoal siasat. Maka gelabahlah hamba Allah yang ‘benar’ ini saat akan menghadapi BPR nanti. Maklum sajalah, bukan saja akan menjejaskan Ketua Bahagian yang beliau sayangi amat itu, malahan akan turut menjejaskan beliau selaku AJK Bahagian, G7 dan lebih penting sebagai Pegawai Kerajaan.
Lalu dalam proses mempersiapkan diri, kawan saya ini dengan megah tetapi gelabah mengumpulkan bukti-bukti pembelian communicator itu. Yang utamanya mestilah bil bukti pembelian. Entah mungkin kawan saya nin memikirkan bahawa pegawai BPR tu semuanya bodoh seperti dia juga, saya tidaklah mahu menuduh songsang begitu. Cuma yang pasti, tindakannya terlalu jelas menggambarkan kebodohannya.
Bil yang ‘dicari’ tu adalah bil umum (tanpa nama kedai) yang dijual di kedai-kedai alatan tulis yang digunakan oleh peniaga, pekedai runcit kecil-kecilan. Yang harganya satu pad kurang lebih RM1.50 tu. Lepas tu dicop (rubber stamp) nama kedai pembekal (Tuan kedainya orang Melayu). Memang kedai tu wujud, Cuma sepanjang pengetahuan saya, amat tidak logik kedai sebesar yang digunakan namanya itu, hanya menggunakan bil yang dibeli di pasar raya Maidin.
Paling tidak pun, kalau bil cetakan siap dengan nama syarikat/kedainya sudah kehabisan, mereka akan menggunakan komputer untuk mencetak bilnya. Itu standard kedai yang menjadi mangsa penggunaan nama tu. Saya boleh katakan begitu kerana saya tahu kedai tu dan rapat dengan bosnya dan saya sendiri amat biasa dengan kedai tu.
Yang lebih melucukan, ‘bil bukti pembelian communicator’ yang ditunjukkan kawan saya itu berkeadaan amat baru dan baik. Maklum sajalah kawan saya nin orangnya cermat, disimpan baik-baik bil / bukti pembelian tu dalam dompetnya. Dahlah nombor sirinya ditulis tangan, dakwat tulisannya pun baru saja kering, sedangkan communicator tu dah digunakan hampir setahun. Bil baru rekalah…
Sebaik sahaja saya melihat bil bukti pembelian yang ditunjukkan kawan saya tu, saya terus katakan bahawa betapa tidak cekapnya tuan kedai tu (inikah cara orang Melayu berniaga?) menguruskan jual beli telefon di kedainya. Akaun pun mungkin tidak menentu untuk diselaraskan. Apakan tidaknya, sudah pasti duit keluar masuk akan menjadi tidak sama dengan bil jualan dan stok barangan kerana beza beberapa bulan antara jual telefon dengan bil yang dikeluarkan. Audit syarikat kerjanya tidur ke?
Selain itu, kawan saya nin juga mungkin merasakan bahawa BPR pasti tidak punyai masa untuk menyiasat sampai ke dalam kedai, walaupun kedai tu tidaklah jauh sangat dengan Pejabat BPR pun. Tanggapan kawan saya, tidak mungkin BPR secerdik dia sampai nak ke kedai tu dan selongkar salinan bil bukti pembelian tu. Selamatlah kawan saya tu kalau dia berfikiran positif begitu.
Sampai hari ini tidak dapat dipastikan, sudah berapa kali BPR memanggil kawan saya itu. Yang pasti nampaknya BPR memberi masa secukupnya kepada kawan saya tu untuk menggandakan kelentongnya.
(p/s : Kepada Tukar Tiub (TT) maaflah... kempen anda untuk menyekat gejala tipu Melayu masih terlalu jauh untuk berhasil... tipu beli kapal selam, beli sukhoi tu besar sangat. nin kes tipu bil yang kecikkk je bro.... kah kah kah...)
